caminam entara pròpria sòrt

credem ena sòrt quan mos manque era confidança

negam que l'auem de besonh quan patim arrogància

en toti es camins n'i a de sòrt

dera bona e dera dolenta

e víuer ei caminar tà deuant

e auer d'acceptar-la

cercar era lutz

aué è decidit gésser

entà cambiar era mia sòrt

m'animè anet

mentre imaginaue damb illusion

çò que voi que passe deman

tempèstes passatgères

senti er esperit apagat

cansat, hèt un nud

senti pòca esperança

ja ac sabi, ja ac sabi

tot passe e mos arribe a toti

maudit sigue eth cervèth

e era sua aficion as escacs