trigar patir

darrèr dera hièstra

guardar passar

amagar-se de patir

poder contemplar

sense participar

mès veir a gaudir

córrer, parar, caminar e jogar

mos harà desirar

tocar, sénter, olorar e tastar

riscar-se a gésser

deuant dera hièstra

er embolh exterior

lutz, aulors, formes e colors

heireds e calors

e totes es pòurs

pr'amor qu'era pòur de patir

mos harà a hugir

desirar era cauma

eth silenci, era escuror

d'entrar e dromir

atau víuer

ei er art d'escuélher

se volem entrar o gésser

e de quina manèra

auram de patir

era tragèdia de trigar

ei non poder pas cambiar

çò que ja ei decidit

e non saber pas acceptar

que non ne depen pas eth deman

pr'amor que víuer ei escuélher

en quin costat demorar

e escuélher ei patir

pr'amor que deth destin

non se'n pòt pas hugir

pr'amor que ua hièstra

pòt trincar era lutz

pòt amagar eth brunit

pòt cambiar es formes

e pòt amortar es aulors

mès ua hièstra

non pòt pas esborrar

ne dobtes ne errors

ne dolorosi rebrembes

ne trèir es pòurs

caminar entà deuant

víuer ei caminar

caminar entà decidir

escuélher que perseguir

escuélher que deishar tà darrèr

per açò víuer

ei artenher alegror

ei patir doloroses pèrtes

pr'amor que non se pòt pas caminar

sense anar tà deuant

atau donques

Bon Nadau entà tostemp

pr'amor que sobervíuer un Nadau

ei un pas tà deuant

tot s'acabe

quan ei prèst a partir

prèst a perder-se

alavetz t'encuedes

de quan ac traparàs a mancar

mès tot s'acabe

era vida ei morir e renèisher

eth privilègi de patir

plorar era manca de quauquarrés

desirar païasatges perdudi

soniar damb moments ja vençudi

solament un ésser afortunat

pòt plorar tormentat

entà auer coneishut era felicitat

maitins d'ostiu

era desendreçada abraçada

des linçòs endromits

era hujuda dispersada

des sòns maitièrs
era doça telaranha
que restanque es pensaments
eth diboish d'ua hièstra fresca
pintat peth cant des audèths

ei eth reclam presumit
d'un bèth maitin d'ostiu

net d'ostiu

arribarè en casa amorassada pera fresca
abraçada pes sons dera net
m’acompanharàn ath lhet
intimaments
coma eth mès secret des amants

demorarè entre sòns e relampits
e es aulors der ostiu
entraràn pera hièstra
furtivaments
coma eth mès descarat des pretendents

mirar passar

aué e vist coma eth temps

hège eth sòn camin

coma tostemp

ac e vist

en tot passar-me peth deuant

ath temps

sonque lo podem mirar passar

jamès lo poiram governar

ne hèr-lo córrer, ne hèr-lo arturar

pr'amor que ja i ere eth temps

abantes que comencèssem a condar

passar eth temps sense pensar

jo volerie èster

coma eth mèn gat

que se sè e demore

deuant dera hièstra

e guarde eth temps

e lo ve a passar

e dilhèu pense çò que harà

mès se’n sap desbrembar

quan torne a veir virar

es huelhes, e eth temps, e eth deman

jo volerie èster

coma eth mèn gat

que cada maitin

quan se lhèue

daurís es uelhs

entà tornar a començar

e non decidís que passèc

ne se agèr l'acertèc

ne se aué saberà endonviar

era hièstra per a on guardar

era vida laguens d’ua man

a viatges me guardi

es mans an tanta vida

se me i fixi plan

i veigui un mapa

eth dera mia vida

tanta fòrça, patiment, amor

tantes causes escrites

a viatges me guardi es mans

e en eres te cerqui

enes sòns diboishi

son es mèns moments

es que m’as dat

e era distància me shòrde

e non me dèishe veir clar

a viatges me guardi es mans

e les pregunti per a on as partit

jo que me pensaue

que t’auie agarrat

mès non se pòt acaçar

era vida laguens d’ua man

a viatges me guardi es mans

pr'amor qu'è pòur
de trapar-te a mancar

retrobar amics perdudi

era gent grana non tem pas ara mòrt

diderie qu'autaplan

la vòlen arrecéber de cara

serà per que darrèr d'era

i demoren toti es sòns

banh de lutz

sonque de net

quan non i a lutz

se me pèrd era vida

laguens es ombres

demorarè pacienta que siguen es clarors deth dia

es que me tròben a jo e me banhen de vida

amagader secret

volerie amagar-me en lhet

jos eth coishin

barrar es uelhs

diboishar eth mèn desir

e trobar-te-i en miei

caminar entre eth hilat

a viatges se me presente era vida
coma un gran rambolh
coma un mar de nuds
terriblements complicada
mès fòrça doça e trenda

caminam entara pròpria sòrt

credem ena sòrt quan mos manque era confidança

negam que l'auem de besonh quan patim arrogància

en toti es camins n'i a de sòrt

dera bona e dera dolenta

e víuer ei caminar tà deuant

e auer d'acceptar-la

cercar era lutz

aué è decidit gésser

entà cambiar era mia sòrt

m'animè anet

mentre imaginaue damb illusion

çò que voi que passe deman

tempèstes passatgères

senti er esperit apagat

cansat, hèt un nud

senti pòca esperança

ja ac sabi, ja ac sabi

tot passe e mos arribe a toti

maudit sigue eth cervèth

e era sua aficion as escacs

ei quan non i ès pas que veigui er uet

pensaue que serie era mia sòrt

era que me harie a patir

pensaue que serien es mies pòurs

es que me harien a hugir

sabi que non serà pas atau

ara qu'as partit

arren non pese mès qu'era pròpria colpa

quan béuer non ei pas medecina

entà desbrembar es pròpries penes

mès òc un podom potent

entà lheuar-se avergonhit

ne era confession a un amic serà perdon sufisent

ahèrs d'Aran

ei eth païsatge d'un país

eth que diboishe es sues cases

ei eth trabalh que i pòt hèr er òme

eth que lo vestís de tradicions

mès ei era sua gent e era lengua que parle

la que da ath país eth sòn nòm

intolerància

en aguest mon a on veneram era perfeccion

despreciam tot vici o irreveréncia

quèm ena trapadera dera rutinària disciplina

mos aluenham estupidament d'arténher era libertat

voi èster un hòl, voi èster un maintge

voi víuer damb plenitud

refortilhar paraules

ei era tradicion millenària
de costums ancestraus e arraïtzadi rituaus
era que da sens ara paraula identitat
la traparàs per tot eth mon
e en cada cornèr ua particulara varietat