un darrèr viatge

non se pòden gobernar

es sònnis en dromir

dilhèu per desirar

dilhèu per insistir

poder veder-te e parlar

veder-te arrir

un darrèr viatge

bona net pare

è vist a arrir eth lunfèrn

è vist eth lunfèrn

m'a volut guardar d'apròp

è volut cridar

mès auie es sues mans en còth

è volut hugir

mès non m'a deishat era pòur

è vist arrir eth lunfèrn

e se m'a gelat eth còr

a on ès pàir

a on ès pair
que te cerqui
e non i ès
a on ès pair
que te parli
e non dides arren
a on ès pair
que me pèrdi
e non te veigui
a on ès pair
que t'estimi
e è heired
a on ès pair
que plori
e non venes

eth mèn pàir ei eth mar

eth mèn pàir ei gaudir
ei anar tà pescar
bèth tòn e navegar
ei méter eth Madrid Barça
e veir eth gòl e cridar
cullunut, cullunut, cullunut

eth mèn pàir ei arribar tard
ei alongar er esdejoar
enquiara ora de dinar
dinar enquiara ora de brespalhar
e hèr " un shinhau" de dormida
enquiara ora de sopar

eth mèn pàir ei eth dimenge
ei liéger es diaris
damb ua biera e un mòs
e dempús anar a crompar
just ena ora de barrar
es doci tà dinar

mès sustot
eth mèn pàir ei eth sable
eth mèn pàir ei era plaja
eth mèn pàir ei eth mar
ès et sable, era plaja, eth mar
ès trapar-te a mancar

eth dia qu'eth mèn pair partec
eth cèu volec plorar
sustot pera tarde
coma se non podesse parar

eth dia qu'eth mèn pair partec
eth mar se volec trincar
plan ben tota era tarde
qu'es aigües se van boledar

eth dia qu'eth mèn pair partec
eth vent se volec enforiscar
coma un audèth pera tarde
que non sap cap a on parar

mès eth dia qu'eth mèn pair
podec reposar
eth cèu dauric un hurat
lo volie illuminar
eth mar se mostrèc aplanat
lo volie acomodar
eth vent quedèc parat
lo volie contemplar

eth dia qu'eth mèn pair partec
plorè desconsolada

mès eth dia qu'eth mèn pair
podec reposar
me perdí ena milhor abraçada

encara non

non per mès anonciada

ei mens trista ua despedida

non per mès anonciada

ei mens sobtada

non per mès anonciada

ei mens temuda

maudita sigue

era sua arribada

tastar er azard

eth guardar instantanèu

un relampit de sensacions
eth punt just de lutz
era acertada manca de color

gaudir d'un tròç de sòrt
en aguesta punida vida
ei coma picar damb ua hièstra
damb era melhor orientacion

tempèstes visceraus

non ei hújer

poder escapar

non ei témer

voler-se amagar

non ei indigne

deishar-se portar

non ei fàcil

mès ei volar

m'ac a dit eth men gat

era vida cor e cor

e cor tant

que cor mès que jo

e cor tant

que se m'escape

mès no me i esfòrci

entà perseguir-la

era mia vida

non servirie d'arren

ja ac è sajat

ja sabi coma ei

era mia vida

ja hè fòrça ans

que mos coneishem

per açò quan la veigui córrer

la dèishi passar

era mia vida

e de net quan era vida se pare

jo hèsqui coma es gats

me i apròpi pòga pòc

e l'atrapi

atau hesqui qu'era vida

sigue era mia

ja non sò qui ère

ja non sauti e corri

se non pogui veir eth tèrra

ja non sò qui ère

ja non considèri amics

es que non son enemics

ja non sò qui ère

ja non vau tà dormir tard

se me cau lheuar d’ora

ja non sò qui ère

ja non cerqui aventuraires

entà planificar aventures

ara sò qui sò

non pas qui ère

ara sò qui sò

e sauti e corri mès

damb eth mapa deth tèrra

ara sò qui sò

e è pòqui amics

dignes de plorar per eri

ara sò qui sò

e non vau tà dormir lèu

se me pogui lheuar tard

ara sò qui sò

e viui aventures

sense soniar damb aventuraires

ara sò qui sò

e sò erosa

pr'amor qu'era vida me viu

quinsevolh dia se pòt brindar

compdar es dies
e veir-les passar

compdar güaires ne portes
compdar güaire te manquen
entà començar a acabar

sonque nosati compdam
çò que non se pòt pas cambiar
quines peguejades!

enquia lèu David

aué mè dat compde

que sò amiga de tà pair

pr'amor qu'eth ma dat amor

dilhèu pr'amor que tu

tanben mos en daues

aué m'e dat compde

que sò en casa

ouitia

damb era sòrt des amigues

è anat tà cercar

quauqui troci d'alegror

e en tot tornar m'è encuedat

qu'è perdut es tristors

non sabi a on les deishè

non les trapi en cap cornè

herida

maudita era vida

tant cuerta

maudites es nets

tant longues

sonque demorar

volerie dromir entà poder partir

deth moment que m'a tocat demorar

mès è pòur de non poder escapar

des mèns pròpris malsòns

volerie plorar entà poder esborrar

es maus arrebrembes restancats enes uelhs

mès è pòur de diboishar

es ombres des mies angoishes

volerie distrèr-me

solament demorar,

credetz qu'ei possible

deishar de pensar?

desestacar-se

gaudir d'un cornèr

o patir ua possession

nadar en veires de vin

o avergonhir-se de cedir

crear es pròpries condicions

o encastrar-se enes religions

lançar-se a víuer e patir

o guardar, envejar e sofrir

nauta fidelitat

non é

non sai cap se poderè

volerie non voler

ei parièr

es mens gats m'aimen

arramat de moments

ai de nosati
se non profitam pas
es cornèrs, eth vin, eth repaus
era companhia o era solitud

per qué era felicitat solament ei
arreconéisher es boni moments
non auer de plorar-les
saber-les rebrembar

trigar patir

darrèr dera hièstra

guardar passar

amagar-se de patir

poder contemplar

sense participar

mès veir a gaudir

córrer, parar, caminar e jogar

mos harà desirar

tocar, sénter, olorar e tastar

riscar-se a gésser

deuant dera hièstra

er embolh exterior

lutz, aulors, formes e colors

heireds e calors

e totes es pòurs

pr'amor qu'era pòur de patir

mos harà a hugir

desirar era cauma

eth silenci, era escuror

d'entrar e dromir

atau víuer

ei er art d'escuélher

se volem entrar o gésser

e de quina manèra

auram de patir

era tragèdia de trigar

ei non poder pas cambiar

çò que ja ei decidit

e non saber pas acceptar

que non ne depen pas eth deman

pr'amor que víuer ei escuélher

en quin costat demorar

e escuélher ei patir

pr'amor que deth destin

non se'n pòt pas hugir

pr'amor que ua hièstra

pòt trincar era lutz

pòt amagar eth brunit

pòt cambiar es formes

e pòt amortar es aulors

mès ua hièstra

non pòt pas esborrar

ne dobtes ne errors

ne dolorosi rebrembes

ne trèir es pòurs

caminar entà deuant

víuer ei caminar

caminar entà decidir

escuélher que perseguir

escuélher que deishar tà darrèr

per açò víuer

ei artenher alegror

ei patir doloroses pèrtes

pr'amor que non se pòt pas caminar

sense anar tà deuant

atau donques

Bon Nadau entà tostemp

pr'amor que sobervíuer un Nadau

ei un pas tà deuant

tot s'acabe

quan ei prèst a partir

prèst a perder-se

alavetz t'encuedes

de quan ac traparàs a mancar

mès tot s'acabe

era vida ei morir e renèisher

eth privilègi de patir

plorar era manca de quauquarrés

desirar païasatges perdudi

soniar damb moments ja vençudi

solament un ésser afortunat

pòt plorar tormentat

entà auer coneishut era felicitat

maitins d'ostiu

era desendreçada abraçada

des linçòs endromits

era hujuda dispersada

des sòns maitièrs
era doça telaranha
que restanque es pensaments
eth diboish d'ua hièstra fresca
pintat peth cant des audèths

ei eth reclam presumit
d'un bèth maitin d'ostiu

net d'ostiu

arribarè en casa amorassada pera fresca
abraçada pes sons dera net
m’acompanharàn ath lhet
intimaments
coma eth mès secret des amants

demorarè entre sòns e relampits
e es aulors der ostiu
entraràn pera hièstra
furtivaments
coma eth mès descarat des pretendents

mirar passar

aué e vist coma eth temps

hège eth sòn camin

coma tostemp

ac e vist

en tot passar-me peth deuant

ath temps

sonque lo podem mirar passar

jamès lo poiram governar

ne hèr-lo córrer, ne hèr-lo arturar

pr'amor que ja i ere eth temps

abantes que comencèssem a condar

passar eth temps sense pensar

jo volerie èster

coma eth mèn gat

que se sè e demore

deuant dera hièstra

e guarde eth temps

e lo ve a passar

e dilhèu pense çò que harà

mès se’n sap desbrembar

quan torne a veir virar

es huelhes, e eth temps, e eth deman

jo volerie èster

coma eth mèn gat

que cada maitin

quan se lhèue

daurís es uelhs

entà tornar a començar

e non decidís que passèc

ne se agèr l'acertèc

ne se aué saberà endonviar

era hièstra per a on guardar

era vida laguens d’ua man

a viatges me guardi

es mans an tanta vida

se me i fixi plan

i veigui un mapa

eth dera mia vida

tanta fòrça, patiment, amor

tantes causes escrites

a viatges me guardi es mans

e en eres te cerqui

enes sòns diboishi

son es mèns moments

es que m’as dat

e era distància me shòrde

e non me dèishe veir clar

a viatges me guardi es mans

e les pregunti per a on as partit

jo que me pensaue

que t’auie agarrat

mès non se pòt acaçar

era vida laguens d’ua man

a viatges me guardi es mans

pr'amor qu'è pòur
de trapar-te a mancar

retrobar amics perdudi

era gent grana non tem pas ara mòrt

diderie qu'autaplan

la vòlen arrecéber de cara

serà per que darrèr d'era

i demoren toti es sòns

banh de lutz

sonque de net

quan non i a lutz

se me pèrd era vida

laguens es ombres

demorarè pacienta que siguen es clarors deth dia

es que me tròben a jo e me banhen de vida

amagader secret

volerie amagar-me en lhet

jos eth coishin

barrar es uelhs

diboishar eth mèn desir

e trobar-te-i en miei

caminar entre eth hilat

a viatges se me presente era vida
coma un gran rambolh
coma un mar de nuds
terriblements complicada
mès fòrça doça e trenda

caminam entara pròpria sòrt

credem ena sòrt quan mos manque era confidança

negam que l'auem de besonh quan patim arrogància

en toti es camins n'i a de sòrt

dera bona e dera dolenta

e víuer ei caminar tà deuant

e auer d'acceptar-la

cercar era lutz

aué è decidit gésser

entà cambiar era mia sòrt

m'animè anet

mentre imaginaue damb illusion

çò que voi que passe deman

tempèstes passatgères

senti er esperit apagat

cansat, hèt un nud

senti pòca esperança

ja ac sabi, ja ac sabi

tot passe e mos arribe a toti

maudit sigue eth cervèth

e era sua aficion as escacs

ei quan non i ès pas que veigui er uet

pensaue que serie era mia sòrt

era que me harie a patir

pensaue que serien es mies pòurs

es que me harien a hugir

sabi que non serà pas atau

ara qu'as partit

arren non pese mès qu'era pròpria colpa

quan béuer non ei pas medecina

entà desbrembar es pròpries penes

mès òc un podom potent

entà lheuar-se avergonhit

ne era confession a un amic serà perdon sufisent

ahèrs d'Aran

ei eth païsatge d'un país

eth que diboishe es sues cases

ei eth trabalh que i pòt hèr er òme

eth que lo vestís de tradicions

mès ei era sua gent e era lengua que parle

la que da ath país eth sòn nòm

intolerància

en aguest mon a on veneram era perfeccion

despreciam tot vici o irreveréncia

quèm ena trapadera dera rutinària disciplina

mos aluenham estupidament d'arténher era libertat

voi èster un hòl, voi èster un maintge

voi víuer damb plenitud

refortilhar paraules

ei era tradicion millenària
de costums ancestraus e arraïtzadi rituaus
era que da sens ara paraula identitat
la traparàs per tot eth mon
e en cada cornèr ua particulara varietat

hèstes de nadau

moments dificils, de reflexion

d'imposada alegror, de manifèsta solitud

demoram qu'escampen es colpes

que les atire eth nau dia

que clareje eth nau an

BONES HÈSTES

cornèr de mònt

entà amiar a tèrme es illusions

sonque se necessite era confidança des amics

gràcies a toti vosati pera vòsta

hèsta major

es maitins se desvelhen damb eth cant des campanes

es vesins plan elegants charren ena plaça

e damb ua gorjada de vin doç alègren era hame

aué ei dia de hèsta

bastir amistats

mantier es amistats

demane fòrça energia

vau era pena?

ei clar que òc

mès a viatges se me presente eth dobte

no vos passe çò de madeish?

quan er ostiu mos didie adiu

desirarie auer era sensibilitat sufisenta

entà encuedar-me d'aquerò que me diden

aguesti que non gosen pas parlar

fòrça còps sonque ne sò conscienta

quan tot demore luenh

massa tard entà respóner

escampilhada de color

se li regales ua caisha de colors

a un mainatge petit

te harà eth madeish diboish

que eth que mos regale eth bòsc

enes tardors d'Aran

amic dante

se de quauquarren sò segura

ei que toti acabaram en in.hèrn

pr'amor que practicam es pecadi capitaus

diderie qu'autaplan damb orgulh

mès en aguest cornèr de mon

ja sabem com ei eth cèu

era amorassa deth prumèr heired

tròbi qu'era tardor m'apròpe ar ager

e damb er abric deth sòn heired

me lanci a recórrer

es camins des nòsti pair-sénhers

personatges de valor

non cau pas que mos mòstren guaire entà intuïr

que çò que non auem vist encara

çò que quede entà descorbir

segur que tanben mos agrade

tànher

pensam que mos hèm a nosati madeishi

que optam per èster o non d'ua manèra
mès era nòsta cultura l'auem diluïda ena sang

e toti es nòsti actes ne son condicionadi

apartiem a ua etnia

non ac podem pas escuélher